هی فلانی!
دیگر هوای برگرداندنت را ندارم…
هرجا که دلت میخواهد برو…
فقط آرزو میکنم
وقتی دوباره هوای من به سرت زد، آنقدر آسمان دلت بگیرد که با هزار شب گریه چشمانت، باز هم آرام نگیری…
و اما من…
بر نمیگردم که هیچ!
عطر تنم را هم از کوچه های پشت سرم جمع میکنم،
که نتوانی لم دهی روی مبل های راحتی،با خاطراتم قدم بزنی!

فــرامـوشــتـــ ـــــ کـردم

دیـگـر پـشـتـــــ هـیـچ پـنـجـره ای در انـتـظـارتـــــ ـــ نـیـسـتـم

فـقـط شـایـد بـعـدهـا بـا لـبـخـنـدی تـلـخ

یـادتــــــــ کـنـم . . .

.... نمي داني ....

نمــے دانــــے ،

چه دردے دارد !

وقـــتــے حــــالـم ..

در واژه هــا هــم نــمــے گنــــجــد ..

این روزهــــا خواسته ام فقط این است...

دستــــم را زیر چانه ام بگذارم و

به چشمانــــت زل بزنم...

و تو با آن لبخند آســـمانی مرا نــــوازش کنی...

و بگویــــی تا آخریــن قطره ی باران

با هم هســــتیم...

بار ها گـــــفتم...

بار ها گفــــتی...

دلــــت سادگـــی میکند...

چه بهانــــه می گیرد دل من...

گاه بــــــارانی...

گاه طـــــوفانی...

و گــــاه آرام...

نفــــس بکش...

هوایـــــم از آن توست...

نظرات شما عزیزان: